Żurawiejki
Żurawiejki to dowcipne, czasami uszczypliwe przyśpiewki kawaleryjskie. Żurawiejkami piosenki te nazywano od refrenu „żurawiej, żurawiej” który należało z przerywnikiem głośno zaśpiewać. Każdy pułk w kawalerii miał swój charakterystyczny zestaw żurawiejek. Pułk rodzimy śpiewających zazwyczaj omijano zwrotem typu:
O dwudziestym piątym nic nie wiemy,
więc nic śpiewać nie będziemy
(przerywnik): Kto tradycji nie szanuje
niech nas w … pocałuje!
Lanca do boju ,szabla w dłoń
Żura, Żura, Żurawia
Żurawiejka ty moja
Żurawiejki 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich:
Dawniej był to pułk bojowy,
Dziś nim rządzą białogłowy.
Pół czerwony, a pół biały,
Liczba duża, a pułk mały.
Wielkopolskim się mianuje,
A w Prużanie pokutuje.
Poleszuki, chłopy, pany,
To prużańskie są ułany.
Powycierał wszystkie kąty,
Sławny pułk dwudziesty piąty.
Jego serce już nie bije,
Lecz cień na Dębowcu żyje.
Żurawiejki na Roztoczańską Konną:
Konie mają wprost od pługa,
Malickiego to zasługa.
Na Roztoczu tęga mina,
To strażnicy są z Lublina.
Roztoczańska na koń siada,
Kogo spotka, temu biada.
Żurawiejki ogólnokawaleryjskie:
Prawda to od wieków znana,
Nie ma pana nad ułana.
O piechocie nie śpiewamy,
Bo ją wszyscy w dupach mamy.
Bo piechota to hołota,
Co na konia siada z płota.
Pederaści, onaniści,
Job ich mać artylerzyści.
O lotnikach mało wiemy,
Więc ich chwalić nie będziemy.